Er is veel te doen in Toronto, eigenlijk te veel voor de twee volle dagen die we hebben, maar we hebben een keuze gemaakt; Kensington Market met veel vintage winkeltjes en ongelooflijk veel verschillende eettentjes, de CN-Tower, Ripley’s Aquarium of Canada en gewoon een beetje sfeer snuiven.
In Kensington Market worden veel winkeltjes uitgeplozen, maar de echte goeie vintage vondst blijft uit. De sfeer is er echt super gezellig en je kunt er alles eten wat je wilt, van Belgische frites met Joppie saus (echt waar) tot giant burritos en vega burgers. We moeten nog wel wennen aan de ‘vakantie-stand’, d.w.z. met zes mensen keuzes maken wat we willen doen, wat we willen eten en wanneer. Niks vreemds aan, maar gewoon een proces dat moet plaatsvinden… ik hoop in meer gezinnen, haha.
De CN-Tower domineert het centrum van de stad. Je ziet hem al van verre overal bovenuit steken. Het is uiteraard een zeer toeristische plek en het is eigenlijk te druk als we er aankomen. Je moet er door metaaldetectorpoortjes en als ze je niet vertrouwen word je gefouilleerd. De wachttijd bij de lift is meer dan een uur en daar hebben we geen trek in. We gaan eerst naar Ripley’s Aquarium of Canada dat er meteen naast ligt. Ook hier is het druk, maar het is ergmooi opgezet en op een leuke manier educatief en interactief. Je kunt er zelfs haaien aaien. We zijn al best verwend met het mooie aquarium van Blijdorp in Rotterdam, maar dit is toch weer net wat groter. Na alle vissen wagen we nog een poging bij de CN-Tower. We gaan een tweede keer door de poortjes. Helaas, de wachttijd is nog steeds een uur. Aangezien ons appartement niet ver weg is gaan we eerst lekker naar huis, maar niet voordat Julius in de fan shop van de Toronto Blue Jays (base ball) een nieuwe hoodie heeft gekocht. Even uitrusten is best lekker, we hebben al heel wat kilometers gelopen. Rond zeven uur doen we onze derde poging bij de toren. De bewaker herkent Isis en zeg met een grote lach op zijn gezicht: ‘I remember you, back again!’ Maar het terugkomen was de moeite waard. De wachttijd is nu slechts tien minuten. Op het eerste dek heb je al prachtig uitzicht. Het is een beetje aan het regenen en zelfs aan het onweren, maar dat geeft juist dramatische luchten. Één keer zie ik zelfs een enorme bliksemschicht, maar die staat helaas niet op de foto. Zo mooi heb ik dat nog nooit gezien. Vervolgens kun je een trap omlaag en daar kun je ook naar buiten. Het waait er bizar hard en het uitzicht is weer anders dan alleen recht vooruit. We hebben ook een kaartje voor de skypod, daarvoor ga je nog een keer in de lift verder naar boven. Je moet hiervoor echt geen hoogtevrees hebben. Het uitzicht is spectaculair en we speuren met zijn allen de stad beneden ons en de horizon af. We hebben nog niet gegeten en we hebben best trek. We eten Sushi bij Japango, een minuscuul klein tentje, waar we echt de aller-aller-lekkerste Sushi ooit eten, wauw! Een fantastische eerste dag, dit smaakt naar meer.