Wat zijn we blij met onze keuze voor North Truro, een authentieke inspirerende plek. Maar de reis gaat verder en ook dat is weer een nieuw stuk van ons verhaal. Vroeg in de ochtend loop ik nog rondom het huisje op zoek naar vogels en gewoon wat sfeerbeelden. Het kolibrietje is mij helaas steeds te snel af. Je hoeft je pink maar te bewegen en hij is weer vertrokken. De rode kardinaal hoor ik luid en duidelijk hoog in de boom vlakbij me, maar als ik mijn fototoestel pak, is hij weer vertrokken, dat wil zeggen uit het zicht. Wel kan ik zijn gezang vastleggen, dat zo herkenbaar is en voor mijn bij deze vakantie is gaan horen. Tijdens het inpakken (vertrekken tenslotte vanmorgen) hoor ik hem weer en nu heb ik hem te pakken. Gelukkig, ook een foto van hem/haar. Niet helemaal scherp zonder statief, dat stond nog klaar voor het kolibrietje…
Tot de volgende keer Cape Cod!
Ik heb het al eerder gehad over mijn boek de Japanse minnaar. Helaas kom ik veel te weinig aan lezen toe, maar ik ben blij met de momenten dat het lukt. Het boek past zo goed bij de reis en wat schetst mijn verbazing gisteravond, mijn volgende hoofdstuk heet Boston. Dat is toch leuk!
De rit naar Boston is niet heel lang. We stoppen nog bij de wijngaard van Truro en nemen wat flessen mee. De rosé hebben we al gedronken en die smaakte ons prima. De tweede stop is bij een typische Amerikaanse antiek-, rommelwinkel. Wat een spullen, we kijken echt onze ogen uit. Uiteindelijk zijn we rond twee uur in Boston. Vanmorgen hebben we niet echt de tijd gehad om de inhoud van de koffers en tassen te sorteren voor de terugreis. Aangezien het buiten is gaan regenen, zoals overigens ook voorspeld, is dat een passende tijdsbesteding voor de rest van de middag. Zo hebben we voor morgen echt de hele dag de tijd om Boston te verkennen. Uiteraard veel te kort voor zo’n historische stad, maar we gaan ons best doen. Buiten onweert het nu nog stevig, maar morgen wordt het rond de dertig graden, dus we willen niet te laat in de ochtend op pad gaan.
