We vliegen pas rond zeven uur ’s avonds naar huis, dus dat betekent dat we nog een relaxte dag voor de boeg hebben. We hebben alleen nog de spullen die we nodig hadden in Boston niet ingepakt, dus het inpakken is niet meer zo heel veel werk. Isis wil heel graag naar het Hard Rock Café in Boston voor een t-shirt. Er staat een flinke rij voor de deur van tiener meisjes. Een of andere Amerikaanse boy band gaat er ’s middags een optreden te geven. Het personeel wordt er zelf niet warm of koud van en vindt de tienermeisjes alleen maar lastig. Gelukkig kunnen we gewoon naar binnen om het gewenste t-shirt te scoren. Het Hard Rock Café ligt in het centrum vlak bij Faneuil Hall Market Place Het is hier gezellig druk. Binnen in de hallen vind je allemaal eetkraampjes en veel leuke winkeltjes. Ook buiten hangt een leuke sfeer door verschillende straatartiesten die hier vooral de toeristen opzoeken. We blijven hangen bij een ‘escape artist’. Hij begint met een leeg plein, maar langzaam maar zeker verzamelen zich steeds meer mensen op het plein, die afkomen op de voorbereidingen van zijn act. Het is al tegen de dertig graden en ik vind het knap hoe deze man dit werk kan doen bij deze temperaturen. Hij betrekt het publiek op een humoristische manier bij de act en er staan veel mensen naar hem te kijken. Na deze goeie act is het tijd voor de lunch en waar kun je dat beter doen dan bij Cheers, de kroeg waarop de tv-serie gebaseerd is. Het is er druk, maar de bediening is erg attent en snel. Echt een goeie afsluiting van onze reis. Het vliegveld ligt eigenlijk midden in de stad, dus binnen een kwartier zijn we bij de autoverhuurder. Ook dat loopt allemaal soepel. Bij het inchecken doen ze moeilijk over 2 lbs overgewicht van één koffer, terwijl de andere koffers nog ruim onder gewicht zijn. Delta Airlines is hier heel strikt in en we moeten ter plekke toch gaan overhevelen. Dat is de enige ophef, want verder loopt alles gesmeerd. Toch ben ik altijd zenuwachtig, dat zit volgens mij in mijn genen, maar gelukkig heeft de rest er geen last van. Ik ben altijd blij als ik eenmaal echt in mijn stoel in zit in het vliegtuig.
We kunnen in ieder geval terugkijken op een fantastische reis, waarin eigenlijk alles op rolletjes is gelopen. Het slapen in het vliegtuig blijft een uitdaging en het lukt bij ons allemaal maar een klein beetje. Na een vlucht van 6 uur en een kwartier landen we op Schiphol. Het is inmiddels zaterdagochtend 11 augustus rond een uurtje of acht. Ook Julius landt vandaag op Schiphol, drie uurtjes later.
Pas als ook Mos onze hond ook weer thuis is, die laatste week bij opa en oma heeft gelogeerd, voelt het huis weer als thuis. Door iedereen wordt er uitgebreid met hem gekroeld. Het gekke van onze vluchttijden is, dat vrijdag en zaterdag eigenlijk een hele lange dag lijken. We doen hard ons best om zo lang mogelijk wakker te blijven, zodat we zo snel mogelijk weer in het juiste ritme komen. Zolang je maar bezig blijft lukt dat aardig, maar zodra je even gaat zitten of liggen val je toch bijna van zelf in slaap. Ik verheug me op een lange nacht in mijn eigen bed!
We willen iedereen bedanken die onze reis gevolgd heeft en mee heeft geleefd met onze belevenissen. Wij zijn voor deze zomervakantie klaar met het creëren van ons reisverhaal en gaan onze belevenissen van Creating Stories verder op kantoor.
And so this story comes to an end!