Langzaam maar zeker druppelt het reguliere leven alweer ons bestaan binnen. Uitnodigingen voor verjaardagen van vrienden die in de vakantie jarig waren, betalingen voor de teampot van het hockeyteam van Julius, maar ook je eigen gevoel verandert stukje bij beetje naar mate de vlucht naar huis dichterbij komt, alsof je hart al een klein beetje terug naar huis aan het reizen is.
Ik verlang ernaar mijn ouders weer te zien. Mijn moeder wacht met smart op onze thuiskomst en mijn vader woont sinds afgelopen augustus niet meer thuis. Zou hij ons nog herkennen? Vast wel. Zou hij snappen dat we met het gezin zo’n mooie reis hebben gemaakt? Ik denk het niet. Ook de ouders van Robbert kijken er naar uit dat we alle zes weer veilig en wel thuis zijn.
Trots ben ik erop, hoe we het als gezin hebben gedaan met vier tieners aanvankelijk en de tweede helft van de reis met drie tieners. Je zit toch opeens boven op elkaars lip terwijl dat thuis niet zo is. Uiteraard gaat dit niet geheel zonder irritaties, maar ik heb ook genoten van de mooie familiemomenten.
En nu Boston, wat een coole stad! Het was bloedheet, maar ik ben fan, voor zover je dat na één dag kunt zeggen. De stad zit zo barstend vol historie en dat is terug te zien in de gebouwen en parken. We doen vandaag de Freedom Trail, een pad dat je, duidelijk gemarkeerd op de stoep, kunt volgen langs belangrijke historische plekken die een rol hebben gespeeld in de geschiedenis van Boston. We beginnen bij het einde en wandelen zo terug naar Boston Common aan het begin van Newbury Street, waar we namelijk naar de Harry Potterwinkel gaan. Een klein verstopt winkeltje dat nauwelijks aan reclame doet, zodat ‘dreuzels’ het niet kunnen zien. Haha, de eigenaar komt uit New York City en heeft een mooie verzameling spullen en is zelf een grote fan. Maar eerst meer over de Freedom Trail. Via de link kom je op de officiële website en vind je alles wat je moet weten. Je kunt de route gegidst doen, maar je kunt het ook prima zelf lopen. Het staat erg goed aangegeven en er zijn aan het begin en het einde van de route prima brochures te krijgen. Ook hebben de bezienswaardigheden vaak zelf nog weer eigen brochures. Deze route is een zeer belangrijk cultureel historisch erfgoed van Amerika en onderdeel van National Park Service.
Met de metro en de bus komen we aan bij het Bunker Hill Monument, waar het eerste grote gevecht van de Amerikaanse revolutie heeft plaatsgevonden. Dit gevecht verloren de kolonisten overigens uiteindelijk van de Engelsen op 17 juni 1775, maar het sterkte hen enorm in hun gevoel voor patriottisme en de overtuiging dat ze zich wilden en konden gaan afscheiden van de Engelsen. Als je wilt, kun je een kostenloze tour krijgen van drie kwartier waarin een park ranger enthousiast vertelt over het belang van deze dag in de Amerikaanse geschiedenis. Wij luisteren niet naar het hele verhaal, maar we beklimmen wel de obelisk met 294 treden. Nou dan ben je wel wakker! Ik ben blij dat we het ’s ochtends doen, ook al is het nu al warm zat. Daarna lopen we naar de USS Constitution “Old Ironsides” een marineschip uit 1797. Het is hier nog steeds een marinebasis dus doorlopen we bekende veiligheidsmaatregelen. Je moet je hier zelfs eerst legitimeren. We kiezen ervoor langs de route niet overal naar binnen te gaan, want dan zijn we uren bezig en met een temperatuur van dertig graden is dat te veel van het goede. We komen ook langs het hoofdkantoor van Converse. In de shop van het hoofdgebouw kun je ter plekke All Stars laten maken, geheel naar eigen ontwerp, terwijl je erop wacht. We komen bijna in de verleiding…
We vervolgen echter ons pad en komen langs Copp’s Hill Burying Ground, halen taart voor thuis bij Mike’s Pastry (al 72 jaar beroemd om zijn cannoli) en lunchen Italiaans bij Ristorante Fiore. Er zijn ontelbare restaurantjes langs deze geliefde route en het ziet er overal erg gezellig uit. We komen nog langs Old North Church, Faneuil Hall, Old State House, het standbeeld van Benjamin Franklin, Massachusetts State House en Boston Common, het oudste openbare park van de VS, namelijk al vanaf 1635. Het is nu echt een prachtig aangelegd park. Je kunt er varen in een ‘zwaan’, er zijn veel muzikanten in het park en er is een fontein, waarin kinderen en volwassen mogen spelen. Het centrum van Boston is een bijzondere combinatie van oude en nieuwe gebouwen en Boston Common is een heerlijk rustpunt in de drukte. Hoewel we na New York City deze stad ervaren als zeer relaxt. Na het park komen we bij Newbury Street. Hier zitten veel dure winkels, maar ook veel prachtige oude gebouwen en kerken. En wat heeft deze stad veel kerken! De temperatuur is inmiddels echt hoog opgelopen en we zoeken verkoeling in de schaduw wanneer dat maar mogelijk is, zelfs achter het stoplicht als we moeten wachten om over te steken. Tot nummer 272 is het een aardig stuk lopen, maar we worden beloond. Felix is helemaal gelukkig en weet nauwelijks waar hij moet kijken. Deze aardige eigenaar heeft echt leuke spullen bij elkaar gezocht voor de verkoop en heeft ook een aantal zeer belangrijke collectors items in vitrines liggen. We pakken de metro weer naar huis. Rond zes uur ploffen we op de bank neer. Robbert gaat nog een keer op pad met Stijn naar een winkel met veel oude LP’s en band t-shirts. Online heeft Stijn al gekeken wat ze hebben en een bezoek aan deze winkel staat nog zeer hoog op zijn verlanglijst. Boston heeft echt nog veel meer te bieden, maar wij hebben er in één dag genoeg uitgehaald. Fenway Park zou nog een leuke zijn. Het Baseball stadion van de Boston Red Sox. Billy Joël geeft daar morgen avond een concert. Helaas zitten we dan net in het vliegtuig terug naar huis. Harvard University hebben we ook niet meer gehaald. Misschien gaat dat morgen nog lukken. We hebben ten slotte nog tot een uur of drie de tijd. Dan gaan we naar het vliegveld.
