We waren in het nieuws vandaag.
Geen dag aan het strand is hetzelfde. Eigenlijk vertellen de foto’s en filmpjes zelf al het belangrijkste verhaal van vandaag.
Vanmorgen gaan we met z’n vijven naar het strand. Het is tenslotte de laatste dag aan het strand, want morgen gaan we door naar Boston. Rond een uurtje of elf zijn we op het strand en het ziet er weer prachtig uit. Strak blauwe lucht, geel zand, witte schuimkoppen van de golven en een wat harder windje dan de afgelopen dagen. Al voordat Robbert en ik de handdoeken en de parasol hebben geïnstalleerd liggen Isis en Felix in het water, samen met een heleboel andere strandgasten. Ook Stijn en Robbert genieten van het water. Dan is er opeens wat onrust op het strand en in het water. Er wordt wat gewezen en de toeter van de lifeguard is te horen. Eigenlijk is heel snel iedereen het water uit. En daar sta je dan! Wat ga je doen als je niet kunt zwemmen? Felix scheert steentjes in het water en we turen samen met een heleboel andere mensen het water af naar de haai. Isis baalt vooral dat ze nu niet met haar body board op de golven kan surfen. We zien de haai zowaar voorbij komen, het is een schaduw in het water. Ook de helikopter van de Coast Guard is snel ter plekke. Een tijdje is het water echt verboden terrein, maar na een uurtje wordt de groene vlag weer gehesen en gaan er meteen veel mensen het water in. Later hijsen ze de rode vlag weer en we zien de 3 meter lange witte haai nog een keer of wat voorbij zwemmen, weliswaar alleen zijn schaduw en heel af en toe en stuk van de bovenkant. De vin die boven het water zweeft, heb ik helemaal niet gezien. Bijzonder genoeg is het hele voorval veel minder eng dan ik had gedacht. De haaien zijn vooral op zoek naar zeehonden en niet naar mensen. De kust wordt goed bewaakt en het hoort er hier toch een klein beetje bij. Het grappige is, dat je hierdoor met andere mensen in gesprek raakt, omdat je ze vraagt of ze meer weten over ‘shark sightings’ in dit gebied of wanneer je anderen helpt met het vinden van de haai in het water. Het is bijna een gezellige onrust. Vreemde ervaring! Na een half uurtje wordt het sein weer veilig gegeven en kunnen we nog uitgebreid zwemmen. Heel veel witte haaien in deze wateren zijn getagd en zodoende kunnen ze worden gevolgd; op die manier wist men dat de haai weer verder weg gezwommen was.
Zo komt er een einde aan onze stranddag, maar niet voordat we nog een gezamenlijke laatste duik in het water nemen. Opdrogen in de warme wind, een beetje wegdoezelen en dan spullen pakken en terug naar ons huisje. We zouden nog wel langer willen blijven, want van Cape Cod hebben we maar een klein gedeelte gezien. De natuur is prachtig met wilde duinen, bossen en veel mooie fiets- en wandelpaden. Aan de andere kant verheugen we ons ook weer op thuis en op het weerzien met Julius en Mos. Wij kunnen ons in ieder geval voorstellen, dat we dit gebied nog verder willen uitpluizen. De sfeer van het schiereiland is super relaxt en smaakt naar meer.
Alle deuren en ramen van ons huisje staan de hele avond open. Er zitten overal horren tegen de muggen, maar de avondgeluiden van de natuur komen naar binnen. We luisteren naar muziek, onder ander van Fleetwood Mac en Stevie Nicks. Wat een mooie sfeer voor onze laatste avond op deze plek. Morgen vertrekken we in de loop van de ochtend naar Boston. Deze ervaring hadden we wederom niet willen missen.