Some serious downsizing and digital detox!
We nemen maar twee tassen en de kleine rugzakjes mee naar Algonquin Park, dus er moest flink gesorteerd worden. Het weerbericht voor de komende dagen is fantastisch, dus we hebben ook niet veel nodig, zelfs onze jassen durven we weg te pakken in de koffers die in de auto blijven. Om elf uur moeten we uit het appartement en dat lukt gelukkig prima. Eerst nog een goed ontbijt en de hoeveelheden zijn eigenlijk prima uit gekomen, de etenswaren die gekoeld moeten worden zijn op.
Van de Eco Lodge hebben we een prima route beschrijving gekregen. Van drukke wereldstad verandert de omgeving steeds meer naar landelijk naar een gebied waar meer mensen vakantie vieren bij de vele meren, tot we na ruim 3 uur echt bij de highlands zijn aangekomen en je op hele stille wegen rijdt. Op de kleine parkeerplaats staat een klein huisje waar je je bagage in kwijt kunt, wanneer je een ophaalservice besteld hebt. Ook staat er een grote spuitbus met ‘bug spray’ en dat is niet voor niets! Als we aan het uitladen zijn horen we een geluid uit het bos komen. Vanaf nu zijn we de komende dagen geheel off-line. Er is geen bereik voor telefoon en internet, digital detox dus. Puur toevallig komt net het karretje van de lodge aan met de bagage van een Ierse familie met twee kleine meisjes. Wat een bof, nu worden onze tassen ook mee genomen naar de lodge en kunnen wij de wandeling van ruim twee kilometer zonder tassen maken. Best lekker! De verschillende muggen en steekvliegen blijven in het begin even op afstand (we hebben onszelf goed ingespoten), maar ze zijn toch best irritant. Aangekomen bij de lodge valt het gelukkig wel mee. We worden warm ontvangen, krijgen een korte rondleiding en dan is het tijd om naar het meertje te gaan dat al verleidelijk naar ons ligt te lonken. De zwemspullen zijn snel gevonden en Isis en Felix liggen al snel in het water. Julius en Stijn hebben er nog even geen zin in. Zij genieten van hun bedden in de lodge, die heel basic is, maar eigenlijk toch van alle gemakken voorzien. Je kunt water en thee pakken wanneer je wilt, er is een gezellige woonkamer waar je vanzelf in gesprek komt met andere gasten en ook onze kamertjes zijn basic maar prima en er zijn twee lekkere douches, een voor de dames, een voor de heren.
De dagprogramma’s zijn wat minder vast dan we ons hadden voorgesteld. Het zijn meer suggesties. Er is een ‘total fire ban’ van kracht in het gebied, dus het kampvuur waar we ons eigenlijke best wel op hadden verheugd kan niet doorgaan. Maar ook zo is het al een mooie eerste dag geweest.
Er zijn o.a. twee hele sympathieke gasten uit Australië, een vader en een dochter Lilly die we steeds weer tegenkomen en met wie we ervaringen delen tijdens het eten. Het avondeten is een flink stuk lasagne en daarna een heerlijk stuk brownie. Alles home made. Trevor staat in de keuken met liefde alles voor te bereiden en borden op te maken.
’s Nachts hebben we wel een kleine bezoeker op onze kamer. Er zijn wat muizen in de lodge. Ondanks het feit dat op iedere kamer een plastic doos ligt voor je eigen etenswaren, doen ze toch een poging iets te vinden. Niet zo spannend verder, wat wil je als je midden in de bush zit.
