za 21 juli: Niagara Falls

We hebben echt genoten in de lodge. Wat een rust en schoonheid. Het enige wat irritant was, waren de steekvliegen op de weg terug naar de parkeerplaats. Isis en Felix mochten mee in het karretje, maar Felix wilde liever lopen, zo konden Isis en ik de bagage alvast in de auto doen.

Op weg naar Niagara Falls eten we bij Stella’s place, een klein tentje bij Love sick lake, heerlijke hamburgers. Het is haar signature dish en dat is niets te veel gezegd.  Dichterbij Toronto wordt het steeds drukker op de weg en we belanden uiteindelijk in een dikke file. Het duurt wel tot bijna zes uur voordat we in ons hotel zijn bij Niagara Falls. Een groter contrast kun je je bijna niet voorstellen. Van bijna totale stilte in de natuur naar totale kermis gekte bij Niagara Falls. Maar goed, het is ook echt wel een bijzondere plek, natuurgeweld ten top. We zitten op de 29e verdieping en kijken vanuit onze kamer zo naar beide watervallen. Echt wel heel bijzonder. Ik dacht even dat ik gek zou worden door deze mensen massa’s, maar het uitzicht vanuit de kamer is toch echt de moeite waard.

We gaan nog een hapje eten, maar het lukt niet om een reservering te maken bij Il Sorriso. Helaas is het eten van het alternatief niet echt goed. Maar daar maken we maar verder geen woorden aan vuil. We weten nu in ieder geval, dat we voor morgen op tijd een reservering moeten maken. Morgen gaan we op de boot en met de helikopter, dus het beloofd een bijzondere dag te worden.

Het actuele weer in Niagara Falls

vr 20 juli: eco lodge – kanotocht

Met Felix heb ik afgesproken, dat ik hem vanmorgen wel echt wakker maak om naar buiten te gaan. Om zes uur ben ik wakker (zonder wekker) en ook Robbert kan niet meer slapen. Ik ga heel zachtjes de kamer van Felix en Stijn binnen, maar Felix kijkt me meteen aan. Hij heeft er zin.

Met z’n drieën gaan we het meer op. De mist is betoverend. Ik moet mezelf even overwinnen om met mijn grote camera mee in de kano te gaan, maar ik heb er zeker geen spijt van. We gaan op zoek naar otters en bevers, maar die laten zich vanmorgen niet zien. Maar de hele sfeer is weer fantastisch.

Vandaag gaan we een kanotocht maken naar een waterval. Maar eerst is het tijd voor een uitgebreid ontbijt. Trevor tekent voor ons de kaart. We moeten eerst een stukje naar de kano’s lopen, dan een stukje varen, dan een stuk de kano’s dragen om de rivier een stuk verderop weer te kunnen volgen. Het is ongeveer anderhalf uur heen  en anderhalf uur terug varen. Bij de waterval kunnen we als het goed is ook lekker zwemmen. Het klinkt allemaal erg goed en duidelijk, dus we hebben er zin in. Zodra de picknicklunch klaar is gaan we op pad met een paar waterdichte tassen, zwemvesten en zes peddels. Isis gaat bij Robbert en mij in de kano en de jongens gaan met z’n drieën in een kano.

Het is moeilijk om te beschrijven hoe mooi het is om in de kano te zitten. Het is even wennen hoe je het beste met drie personen kunt paddelen om een rechte lijn te varen, maar we krijgen al snel (letterlijk) de slag te pakken. De prachtige omgeving, het geluid van de kano op het water en het gevoel om even overal los van te zijn is geweldig. Het dragen van de kano’s is wat minder leuk, maar iedereen draagt zijn steentje bij. We varen door waterlelies, dotters en een mooie paarse bloem die ik niet ken. Gelukkig ligt in de lodge een dik boek met Canadese bloemen en planten. Daarin kan ik het later opzoeken. We hebben ons flink ingespoten met ‘bug spray’, dus gestoken worden we nauwelijks. Om de kano’s vliegen ook veel libelles, groot en klein en ook een bijzonder insect, waarvan we niet precies weten wat het is. Het lijkt een libelle, maar de vleugels zijn heel anders. Ook maar proberen op te zoeken later… Bij de waterval aangekomen leggen we de kano’s op het droge en lopen een minuut of twintig langs de waterval omhoog. Bovenaan zijn verschillende poeltjes waar je prima in kunt zwemmen. Het is de perfecte picknickplek. Iedereen heeft lol en geniet van deze mooie plek. Na een uurtje dalen we weer af en kanoën dezelfde weg terug. Rond een uur of vier zijn we terug bij de lodge en we zijn het allemaal met elkaar eens dat het een toffe tocht was.

Om vier uur zijn we terug en kan iedereen lekker doen wat hij wil. Robbert en Felix gaan voor het avondeten bevers kijken en Stijn en Isis pakken na eten nog een kano om het meertje op te gaan. (Eigenlijk is het geen meertje maar een deel van de rivier.) Allemaal zien ze de actieve bevers, die echt best groot zijn. Als je dicht bij ze in de buurt komt slaan ze met hun staart en gaan onderwater.

We spelen nog het spel LIFE (levensweg). Voor het slapen lopen Stijn en Isis met me mee naar het water om de sterrenhemel te bekijken. Hier buiten is het zo donker dat de sterren mooi te zien zijn.

do 19 juli: eco lodge – lazy day

Daar is het eindelijk weer, dat gevoel dat je krijgt als de natuur zijn verhaal begint te vertellen en je er vanzelf in wordt meegesleept.

Altijd weer even wennen in een nieuw bed.., aangezien ik vroeg wakker besluit ik mijn camera te pakken en naar het meertje te gaan. De zon is nog niet helemaal op. Ze schuilt nog achter de bomen. De eekhoorn in de boom begint meteen een raar geluid naar me te maken, waarschijnlijk omdat ik hem gestoord heb bij zijn ochtendritueel. De ochtendnevel ligt over het meer en de vogels zijn al druk aan het zingen. Ik ga eerst naar de rechterkant van het meer, want daar zijn ’s ochtends wel eens bevers te zien. Ik heb geen geluk met de bevers maar het beeld voor me is wonderschoon. De mist kruipt over het water en door de opkomende zon verandert het licht steeds weer een klein beetje. Twee jongens uit de lodge zijn ook vroeg wakker en gaan met de kano op zoek naar bevers. Het lijkt wel of ze over het water zweven in hun kano, je hoort ze nauwelijks. Dat moeten we morgenochtend ook doen met de kinderen. Die liggen nu nog allemaal op één oor. Na de drukke dagen in de stad zijn ze moe. Felix wilde eigenlijk vroeg mee naar buiten, maar ik heb tweemaal geprobeerd hem wakker te krijgen zonder resultaat. Hij zal het wel jammer vinden, maar soms is slapen ook belangrijk.

Dan raakt de zon de overkant van het meertje en besluit ik vanaf die kant het landschap te bekijken. Het water is zo mooi rimpelloos, dat je prachtig gespiegelde foto’s kunt maken. Ook de planten en bloemen aan de rand van het meertje zijn bijna goudkleurig in het zonlicht. Ik ben zo enthousiast, dat ik eigenlijk steeds met mezelf aan het praten ben. Het is nog geen zeven uur en mijn dag kan al niet meer stuk. Dit gevoel, dat ik ook altijd ervaar op IJsland heb ik ontzettend gemist. Ik probeer voor mezelf te bepalen welk gevoel het nu eigenlijk is. Ik kom tot de slotsom dat het echt het verhaal is van de natuur zelf. Grappig dat Creating Stories daardoor eigenlijk voor mij nog weer een nieuwe dimensie krijgt erbij krijgt. De lucht is strak blauw en het belooft een mooie dag te worden.  Eerst maar eens ontbijten en dan plannen maken voor de dag.

Inmiddels is de dag voorbij en het was vooral een luie dag, met wat kanoën, wat zwemmen, wat spelletjes en wat eten, dat overigens prima verzorgd is. Het ontbijt bestaat uit roerei, rösti, worstje en fruit, de picknicklunch een wrap met van alles erop en het avondeten is een rollade met broodvulling, aardappelpuree en broccoli met kaassaus. Voor de jongens was de wrap niet echt voldoende, maar zonder enig probleem wordt voor hen wat overgebleven lasagne warm gemaakt, zodat ze zonder ‘omvallen’ het avondeten halen, haha.

De dag eindigt met een spelletje Monopoly, dat niet uitgespeeld wordt omdat we op een gegeven moment eigenlijk allemaal gewoon willen gaan slapen. En morgen nog een keer vroeg op om met de kano het meer op te gaan.

wo 18 juli: eco lodge

Some serious downsizing and digital detox!

We nemen maar twee tassen en de kleine rugzakjes mee naar Algonquin Park, dus er moest flink gesorteerd worden. Het weerbericht voor de komende dagen is fantastisch, dus we hebben ook niet veel nodig, zelfs onze jassen durven we weg te pakken in de koffers die in de auto blijven. Om elf uur moeten we uit het appartement en dat lukt gelukkig prima. Eerst nog een goed ontbijt en de hoeveelheden zijn eigenlijk prima uit gekomen, de etenswaren die gekoeld moeten worden zijn op.

Van de Eco Lodge hebben we een prima route beschrijving gekregen. Van drukke wereldstad verandert de omgeving steeds meer naar landelijk naar een gebied waar meer mensen vakantie vieren bij de vele meren, tot we na ruim 3 uur echt bij de highlands zijn aangekomen en je op hele stille wegen rijdt.  Op de kleine parkeerplaats staat een klein huisje waar je je bagage in kwijt kunt, wanneer je een ophaalservice besteld hebt. Ook staat er een grote spuitbus met ‘bug spray’ en dat is niet voor niets! Als we aan het uitladen zijn horen we een geluid uit het bos komen.  Vanaf nu zijn we de komende dagen geheel off-line.  Er is geen bereik voor telefoon en internet, digital detox dus. Puur toevallig komt net het karretje van de lodge aan met de bagage van een Ierse familie met twee kleine meisjes. Wat een bof, nu worden onze tassen ook mee genomen naar de lodge en kunnen wij de wandeling van ruim twee kilometer zonder tassen maken. Best lekker! De verschillende muggen en steekvliegen blijven in het begin even op afstand (we hebben onszelf goed ingespoten), maar ze zijn toch best irritant. Aangekomen bij de lodge valt het gelukkig wel mee. We worden warm ontvangen, krijgen een korte rondleiding en dan is het tijd om naar het meertje te gaan dat al verleidelijk naar ons ligt te lonken. De zwemspullen zijn snel gevonden en Isis en Felix liggen al snel in het water. Julius en Stijn hebben er nog even geen zin in. Zij genieten van hun bedden in de lodge, die heel basic is, maar eigenlijk toch van alle gemakken voorzien. Je kunt water en thee pakken wanneer je wilt, er is een gezellige woonkamer waar je vanzelf in gesprek komt met andere gasten en ook onze kamertjes zijn basic maar prima en er zijn twee lekkere douches, een voor de dames, een voor de heren.

De dagprogramma’s zijn wat minder vast dan we ons hadden voorgesteld. Het zijn meer suggesties. Er is een ‘total fire ban’ van kracht in het gebied, dus het kampvuur waar we ons eigenlijke best wel op hadden verheugd kan niet doorgaan. Maar ook zo is het al een mooie eerste dag geweest.

Er zijn o.a. twee hele sympathieke gasten uit Australië, een vader en een dochter Lilly die we steeds weer tegenkomen en met wie we ervaringen delen tijdens het eten. Het avondeten is een flink stuk lasagne en daarna een heerlijk stuk brownie. Alles home made. Trevor staat in de keuken met liefde alles voor te bereiden en borden op te maken.

’s Nachts hebben we wel een kleine bezoeker op onze kamer. Er zijn wat muizen in de lodge. Ondanks het feit dat op iedere kamer een plastic doos ligt voor je eigen etenswaren, doen ze toch een poging iets te vinden. Niet zo spannend verder, wat wil je als je midden in de bush zit.

Het actuele weer in Algonquin Park

di 17 juli: Toronto Zoo

Vandaag gaan we op pad met z’n vijven. Stijn gaat naar een festival in Toronto samen met een vriendin die hij al jaren kent via zijn muziek scene op internet. Super leuk dat hij dit vandaag kan doen, genieten van muziek en iemand eindelijk in levende lijve ontmoeten.

Wij vertrekken na een rustige ochtend met een uitgebreid ontbijt naar de Toronto Zoo, die op zo’n 20 km van het centrum van de stad ligt. We zijn er rond elven en vertrekken rond half vijf. We hebben echt heel veel gelopen, heel veel gezien en hebben weer een leuke dag achter de rug. Het was een warme dag, dus veel dieren lagen lui te slapen. Robbert, Julius, Felix en Isis  hebben nog een zip-line canopy tour gedaan, hard aan een kabel dwars door de bomen naar beneden de helling af. De enige tegenvaller was de cheeseburger, die smaakte naar plastic… Het plan was om eventueel nog naar Casa Loma te gaan, een voor Canadese begrippen oud kasteel waar men hier heel trots op schijnt te zijn. Maar daarvoor blijkt te dag te kort, of de dierentuin te groot.

Het avondlicht is zo mooi dat ik toch nog een keer samen met Isis en Felix op pad ga en een stuk langs Lake Ontario ga lopen, dat op zo’n tien minuten van ons appartement ligt. Het is een gezellige boulevard, waar veel mensen fietsen, joggen, lopen te kletsen en rondhangen. Er  komen veel grote en kleine roeiboten voorbij. In het tegenlicht van de zon met op de achtergrond de hoogbouw van Toronto is het een bijzonder plaatje.

Tijd om naar huis te gaan, te schrijven en tassen te pakken. Morgen gaan we  naar de Eco Lodge inAlgonquin Park en dat betekent dat we zo min mogelijk meenemen. We zijn de komende 4 dagen geheel off-line, want in de Eco Lodge is geen internet. We gaan lekker onthaasten: wandelen, lezen, zwemmen, kanoën, spelletjes spelen en nog veel meer. Daarover zullen we vertellen als we aangekomen zijn in Niagara Falls en weer on-line kunnen gaan.

 

ma 16 juli: Toronto

Er is veel te doen in Toronto, eigenlijk te veel voor de twee volle dagen die we hebben, maar we hebben een keuze gemaakt; Kensington Market met veel vintage winkeltjes en ongelooflijk veel verschillende eettentjes, de CN-Tower, Ripley’s Aquarium of Canada en gewoon een beetje sfeer snuiven.

In Kensington Market worden veel winkeltjes uitgeplozen, maar de echte goeie vintage vondst blijft uit. De sfeer is er echt super gezellig en je kunt er alles eten wat je wilt, van Belgische frites met Joppie saus (echt waar) tot giant burritos en vega burgers.  We moeten nog wel wennen aan de ‘vakantie-stand’, d.w.z. met zes mensen keuzes maken wat we willen doen, wat we willen eten en wanneer. Niks vreemds aan, maar gewoon een proces dat moet plaatsvinden… ik hoop in meer gezinnen, haha.

De CN-Tower domineert het centrum van de stad. Je ziet hem al van verre overal bovenuit steken. Het is uiteraard een zeer toeristische plek en het is eigenlijk te druk als we er aankomen. Je moet er door metaaldetectorpoortjes en als ze je niet vertrouwen word je gefouilleerd. De wachttijd bij de lift is meer dan een uur en daar hebben we geen trek in. We gaan eerst naar Ripley’s Aquarium of Canada dat er meteen naast ligt. Ook hier is het druk, maar het is ergmooi opgezet en op een leuke manier educatief en interactief. Je kunt er zelfs haaien aaien. We zijn al best verwend met het mooie aquarium van Blijdorp in Rotterdam, maar dit is toch weer net wat groter. Na alle vissen wagen we nog een poging bij de CN-Tower. We gaan een tweede keer door de poortjes. Helaas, de wachttijd is nog steeds een uur. Aangezien ons appartement niet ver weg is gaan we eerst lekker naar huis, maar niet voordat Julius in de fan shop van de Toronto Blue Jays (base ball) een nieuwe hoodie heeft gekocht. Even uitrusten is best lekker, we hebben al heel wat kilometers gelopen. Rond zeven uur doen we onze derde poging bij de toren. De bewaker herkent Isis en zeg met een grote lach op zijn gezicht: ‘I remember you, back again!’ Maar het terugkomen was de moeite waard. De wachttijd is nu slechts tien minuten. Op het eerste dek heb je al prachtig uitzicht. Het is een beetje aan het regenen en zelfs aan het onweren, maar dat geeft juist dramatische luchten. Één keer zie ik zelfs een enorme bliksemschicht, maar die staat helaas niet op de foto. Zo mooi heb ik dat nog nooit gezien. Vervolgens kun je een trap omlaag en daar kun je ook naar buiten. Het waait er bizar hard en het uitzicht is weer anders dan alleen recht vooruit. We hebben ook een kaartje voor de skypod, daarvoor ga je nog een keer in de lift verder naar boven. Je moet hiervoor echt geen hoogtevrees hebben. Het uitzicht is spectaculair en we speuren met zijn allen de stad beneden ons en de horizon af. We hebben nog niet gegeten en we hebben best trek. We eten Sushi bij Japango, een minuscuul klein tentje, waar we echt de aller-aller-lekkerste Sushi ooit eten, wauw! Een fantastische eerste dag, dit smaakt naar meer.

www.seetorontonow.com/

Toronto City Pass

zo 15 juli: vertrek naar Toronto

Zondagochtend half 5 gaat de wekker. Het is een mooie ochtend met een opgaande zon, die schuin van rechts over de snelweg in ons gezicht schijnt. We brengen de auto zoals altijd naar de mensen van Airport Parking, die ons geheel probleemloos vlakbij de incheckbalie van de KLM afleveren, super service!

De vlucht naar Toronto is ongeveer 8 uur en dat betekent dat je twee uur later  lokale tijd aankomt. Buiten is het 30 graden. We krijgen een grote Amerikaanse GMC mee, die de autoverhuurder anders terug had moeten brengen naar de VS, een taak die wij nu over kunnen nemen. Zij blij, wij blij!

Ons appartement ligt in een wijk op een kwartiertje van het centrum. De huizen zijn allemaal meer dan honderd jaar oud en hebben allemaal hun eigen karakteristieke uiterlijk.  Vroeger was dit een hele chique wijk waar je alleen kon komen als je er woonde. Achter in de tuin staan nog schuurtjes waar vroeger de paard en wagens van de bewoners in stonden.  We hebben een ruim appartement met airco (wel zo lekker bij 30 graden) en 6 prima bedden.  Dat is wel eens anders… Er worden wat eerste boodschappen gedaan en de wijk wordt een beetje verkend. Het was een hele lange dag voor iedereen, dus om 22:00 lokale tijd liggen we allemaal al heerlijk te slapen.

Het actuele weer in Toronto

13&14 juli: laatste voorbereidingen

canadareizen creating stories

Aan de ene kant verslik ik me altijd weer een beetje in de voorbereidingen en is er altijd een moment dat ik het even niet meer overzie, maar uiteindelijk komt het altijd goed. Je zou toch zeggen dat ik inmiddels genoeg ervaring zou moeten hebben, maar iedere reis is anders en ik merk ook dat de leeftijden een belangrijke veranderende factor zijn. Bepaalde ik in het begin gewoon voor iedereen wat er meeging, nu ze 12, 14, 16 en 19 zijn gaat die vlieger niet meer op. Dit jaar heb ik zelfs een Whatsapp groep gemaakt voor de kinderen, waarin ik een lijstje heb geplaatst wat voor soort kleding en de hoeveelheden die ze mee mogen nemen en wanneer ze dat uiterlijk aan mijn moeten aanleveren. Vrijdagavond is  de deadline…

De zaterdag is bedoeld om het huis klaar te maken voor de oppas van Mos, die een aantal weken in ons huis komen wonen, en om gedag te zeggen bij mijn ouders. Robberts ouders genieten zelf momenteel van een vakantie. Dan zijn er altijd nog genoeg last-minute acties te voltooien, zoals de toiletspullen, apparaten nog een keer opladen en dan vooral niet te laat naar bed. We vliegen om kwart voor tien, dus als we 3 uur voor vertrek willen inchecken wordt het een korte nacht.

Het is nu kort voor middernacht, dus tijd om te gaan slapen. De koffers staan klaar en ook het huis is klaar voor de oppas van Mos. Conny en Frits, alvast enorm bedankt en veel plezier!