Ik heb de wekker gezet om zeven uur. Iedereen ligt nog diep te slapen. We hebben een kamer met z’n zessen en dat heeft zo zijn voor- en zijn nadelen. Ik sluip naar het raam en spiek naar buiten. Het regent keihard. Hmm, waarom zo vroeg opstaan als het zo hard regent? Robbert is intussen ook wakker en we besluiten dat we de kinderen toch iets langer laten slapen. Het weerbericht geeft op dat het in de loop van de dag weer beter wordt, dus het zegt nog niet zoveel. Rond acht uur maken we de kinderen toch maar wakker. Ook al regent het buiten, ons uitzicht is jaloersmakend. Het duurt lang voordat iedereen op gang komt. We ontbijten uitgebreid in het Grand Café en om een uur of elf lopen we naar de watervallen. Het uitzicht is meteen prachtig. Inmiddels komt af en toe de zon er doorheen, maar de grijze wolken hebben nog de overhand. Op de rivier zie je de Amerikaanse boten met blauwe regencapes en op de Canadese boten rode regencapes. Aan de overkant (in Amerika dus) lopen ook nog wat groepen in gele capes, maar die lijken alleen voor wandelaars te zijn. Ach, je moet je gewoon even overgeven aan deze kermis. Wat een bizarre money machine. De kosten voor de boottocht zijn niet mals, maar toch varen de boten af en aan alsof het gratis is. Natuurlijk is het bijzonder om zo dichtbij te komen, maar we zijn niet echt onder de indruk. Misschien zijn wij door alle mooie watervallen op IJsland teveel verwend? We hebben met elkaar veel plezier om onze maffe regencapes en de mensen om ons heen. Het is echt een grote kermis. Na de boottocht gaan we terug naar ons hotel, omdat het nog niet duidelijk is of de helikoptervlucht wel door kan gaan, want de wolken hangen te laag. Pas om twee uur wordt er opnieuw gekeken naar het weerbericht. We kijken wat rond in het stadje Niagara Falls. Gelukkig klaart de lucht op en krijgen we rond drie uur te horen dat het doorgaat! In tegenstelling tot de boottocht vinden we de helikoptertocht dubbel en dwars het geld waard. Je krijgt zo een mooi beeld van hoe de watervallen in het landschap liggen en zo vanaf boven in de lucht ziet het er echt spectaculair uit.
Voor het avondeten hebben we wat tijd op de kamer. Ik kan dan bloggen en de kinderen genieten van de wifi. Ze zijn er inmiddels wel achter dat ze allemaal verslaafd zijn. Op de kamer doet de wifi het eigenlijk alleen goed in het slaapgedeelte van Robbert en mij en opeens komen ze alle vier gezellig bij ons op bed zitten. Haha, zo heeft ieder nadeel een voordeel of andersom. Het is maar net van uit welk perspectief je het bekijkt.
We gaan eten bij Brasa, een Braziliaans restaurant. Het was een zeer gezellige avond met z’n zessen met superleuke gesprekken. Dat maakt zo’n avond toch pas echt waardevol. Om tien uur kijken we vanuit onze kamer naar het vuurwerk dat iedere avond bij de watervallen wordt afgestoken. Ik maak de laatste aanpassingen aan het blog en dan is het tijd om naar bed te gaan. Morgenvroeg spullen inpakken en op weg naar Washington en dat is toch altijd nog weer een uur of acht rijden.